"Kim on właściwie był, ten pan Sommer, pojawiający się nagle przed bohaterem w ważnych chwilach spędzonego na wsi dzieciństwa? Wysoki, chudy, z nieodłączną laską i plecakiem, przemierzał okolicę codziennie od rana do późnego wieczora. Dlaczego tak ciągle chodził? Z powodu klaustrofobii? A może dlatego, że miał o jedną nogę za dużo? Nie sposób opisać subtelnego dowcipu i oryginalnego nastroju tej minipowieści o... fruwaniu, chodzeniu po drzewach, pierwszej miłości i lekcjach fortepianu u demonicznej panny Funkel... Całość ilustrowana równie śmiesznymi rysunkami słynnego Sempégo - tego od "Przygód Mikołajka"!"
Historia widziana oczami małego chłopca, którego życie upływa na lekcjach grania na pianinie, chodzeniu po drzewach, rozterkach sercowych i rozmyślaniu. W tle przewija się, tajemnicza postać pana Sommera, o którym nikt nic nie wie. Jest zagadką, którą nie łatwo rozwiązać. Chyba tak do końca nie wiadomo, co autor chciał nam pokazać. Czy był to świat z perspektywy 7 latka? Czy też indywidualizm przedziwnego mężczyzny, który spaceruje całymi dnami, niezależnie od pogody? Książkę czyta się szybko i towarzyszy temu niesamowity klimat. Jako gratka - kolorowe, rysunki Sempe,które znam nie od dziś, z tomów przygód o Mikołajku. Warto przeczytać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz