"Szanghajska kochanka" Wei Hui

"Na wpół autobiograficzna powieść młodej chińskiej pisarki, wyklęta i zakazana z powodu swojej zmysłowości i poruszania tematów typowych dla kultury Zachodu, a w Chinach uznawanych za tabu. Porównywana do "Buszującego w zbożu" Salingera i "Na drodze" Kerouaca, po części inspirowana twórczością Henry'ego Millera, stanowi głos młodego pokolenia współczesnych Chińczyków, ukazując ich kraj u progu rewolucji społecznej i seksualnej.
Główną postacią książki jest Coco, kelnerka w szanghajskiej restauracji, niecierpliwa życia, pragnąca lepiej poznać samą siebie. Rozdarta pomiędzy dwoma kochankami - Markiem, żonatym mężczyzną z Zachodu, i Tientianem, samotnikiem i narkomanem, którego darzy miłością - pisze powieść, w której stara się opisać targające nią uczucia i emocje. "

Książka mocno wciągająca, dziwna, smutna i wesoła zarazem. Słyszałam wiele opinii, że dzięki tej powieści można poznać prawdziwą kobiecą naturę-tę wyzwoloną i dziką. No cóż, wygląda na to, że nie wiem nic na temat swojej płci. Główna bohaterka- frywolna Coco jest moją zupełną odwrotnością. Kompletnie nie pojmuje jej emocji, czynów oraz marzeń. Przez pół książki opowiada nam o swojej ogromnej miłości do Tientiana, rozczula się nad jego osobą, pragnie być z nim do samej śmierci i jednocześnie wdaje się w romans z pewnym Markiem,na którego widok nieomal nie mdleje i oczywiście też jest jej miłością życia. A sceny erotyczne z jego udziałem opisuje jako przeżycie nieomal metafizyczne i rzecz jasna całonocne;) Mark ma żonę i dzieci, które według siebie oczywiście, kocha na zabój. Spotkanie kochanki i żony omal nie skończyło się przyjaźnią na śmierć i życie. Oczywiście książka kończy się totalnym fiaskiem głównej bohaterki, co jednak przewidywałam od początku. Bo przecież każde kłamstwo kiedys ujrzy światło dzienne i spowoduje totalny zamęt w dotychczasowym życiu. Mimo tego, że nie bardzo potrafiłam wczuć sie w rolę tej niezrównoważonej psychicznie kobiety, książkę oceniam na plus. Autorka przedstawia nam bowiem cienie i blaski życia w Szanghaju. Spacerujemy nocą , kolorowymi uliczkami tego miasta. Miasta, które nigdy nie zasypia. Powstała druga część książki "Poślubić Buddę". Nie wiem czy przeczytam. Z jednej strony jestem ciekawa co ta dziewczyna znowu wymyśli, ale z drugiej strony pewnie będę kląć co drugą stronę. Książka jak widzicie wywołała we mnie spore emocje, a o to chyba chodzi:) Podoba mi się też język, jakim posługiwała się autorka- jest odważny, subtelny i mocno erotyczny. Czy tak można? Przeczytajcie a sami się przekonacie.